- ислоҳ
- [اصلاح]а1. беҳ (дуруст) кардан; тасҳеҳ, беайбу нақс кардан2. кит. сулҳу оштӣ, созиш кардан; ислоҳ кардан (намудан) дуруст кардан, камбудиҳоро бартараф намудан; ислоҳ шудан а) беҳ (дуруст) шудан; б) созиш кардан; ба ифоқа омадан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.